Gastenverblijf 'De Hoef' is gevestigd in een van de voormalige vee-schuren op ons perceel. Waar vroeger maximaal 14 stuks vee stond, vind u nu een op en top luxe gastenverblijf. Het gastenverblijf dank haar naar aan de vroegere boerderij De Hoef. Een stukje historie:

Jan van Boxel trouwde in 1915 met Allegonda Rekkers uit  kinderen Capelle. Het echtpaar kreeg acht kinderen. Jan was een goede boer en had veel melkvee. Hij pachtte van Johan van Alphen de uit 1661 stammende boerderij De Hoef, inclusief 28 hectaren land. Het was een stevige boerderij met dikke eiken gebinten, ook in het woongedeelte. Jan, die de boerderij later kocht, heeft met hulp van knechts veel heidegronden achter de boerderij ontgonnen. 

Begin februari 1945 volgde voor de familie een zwarte dag. 's Avonds vloog een V1 laag over de grond achter hun huis in graanschelften (waarin een aantal zakken graan verborgen was) en ontpofte. Door de luchtdruk vloog het dak van de boerderij en stortte neer op de ijzersterke gebinten. De schoring, die net voorzien was van nieuwe planken, bleef handen op de gebinten. Het vee daaronder bleef gespaard. De zijmuren van de stal, schuur en woonhuis waren zwaar beschadigd. 

Iedereen bleef ongedeeld, op een evacué na, die een lichte hoofdwond opliep. Een beginnende brand werd snel geblust met hulp van buurtgenoten en militairen die in de buurt lagen. Het water haalde et uit de wouwers (een soort langwerpige brede vijvers). Een Canadese soldaat wist het vuur in de kachel met een emmer water te doven. Het staartstuk van de V1 hing in een boom en andere delen vond men later terug in de woning die minstens 100 meter verderop stond. 

Inzet:  L. Snoeren,  Klein-Dongen-Vaart,  Oorlog & Bevrijding, Dongen,  1995

Het negen ma tellende gezin en de drie evacués uit Engelen werden ondergebracht op diverse plaatsen in het dorp. Op 16 april konden ze weer thuis slapen. Op de zoldering boven de koeien was een voorlopige slaapgelegenheid gecreëerd. Het bakhuis werd opgeknapt en diende als woonkamer-keuken. In die ruimte heeft het gezin tot 1957 gewoond. Het leven in deze provisorische situatie duurde zo land, omdat men voor de drie zoons elk een nieuwe (identieke) boerderij wilde bouwen en het kostte veel moeite om dit gedaan te krijgen bij de wederopbouwinstanties. 

Begin 1958 was alle leed geleden en stonden er drie nieuwe, prachtige boerderijen.